Kościół Pokoju w Świdnicy

Dzisiejszy wpis będzie o rodzinnym mieście naszego przyjaciela Przemka, czyli Świdnicy. Świdnica to urocze miasteczko, w przeszłości odgrywające znaczącą rolę na Dolnym Śląsku, będąc stolicą Księstwa Świdnickiego i drugim co do wielkości, po Wrocławiu, miastem Śląska.

Obecnie słynie z jednego z dwóch zabytkowych tzw. kościołów pokoju, wpisanego w 2001r. na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Drugiego kościoła pokoju, znajdującego się w Jaworze jak dotąd niestety nie udało nam się jeszcze zwiedzić.

Szkoda, że nie udało mi się namówić Maćka na zwiedzenie ze mną tego zabytku, ponieważ kościół – ciekawy architektonicznie z zewnątrz i imponujący w środku – jest jedną z niewielu tego rodzaju atrakcji w

Polsce i Europie. Przez to nie mamy też zdjęć z wewnątrz kościoła.

Szczypta historii

Kościoły pokoju były budowane tuż po zakończeniu wojen religijnych w XVII w. Na mocy dekretu cesarza Ferdynanda III ewangelicy w Jaworze, Głogowie i Świdnicy mogli, pod pewnymi rygorystycznymi warunkami, zbudować po jednym kościele, gromadzić się w nim i odprawiać nabożeństwa.

Kościoły te mogły być jednak budowane wyłącznie poza granicami miast, bez wieży i dzwonnicy, zaś do ich budowy nie można było używać budulców trwałych – dopuszczalne było tylko drewno, słoma, piasek i glina. Okres budowy kościoła nie mógł przekroczyć jednego roku.

Kościół Pokoju w Świdnicy został zbudowany jako trzecia tego typu świątynia – po Głogowie i Jaworze. Pierwsze nabożeństwo odprawiono w nim w 1657 roku.

Garść informacji praktycznych

Kościół można obecnie zwiedzać za niewielką opłatą, która w całości przeznaczona jest na konserwację i utrzymanie kościoła. Wartą ja uiścić i zwiedzić kościół wewnątrz, ponieważ znajdują się tam piękne malowidła, zabytkowe drewniane ławki i balkony, ołtarz z 1752 roku i ambona. Całość robi imponujące wrażenie. 



(grafika ze strony WWW Kościoła Pokoju)

Nawet jeśli zwiedza się kościół bez przewodnika, w trakcie zwiedzana odtwarzana jest płyta z informacjami na temat poszczególnych części wnętrza kościoła, dzięki czemu można zapoznać się z jego historią. Trudno jest opisać słowami to klimatyczne wnętrze, ale na stronach Kościoła Pokoju w Świdnicy znajdują się ciekawe zdjęcia, do obejrzenia których zachęcam.

Dla wszystkich zainteresowanych polecamy także odbycie wirtualnej wycieczki na stronie Kościoła Pokoju.

(grafika ze strony WWW Kościoła Pokoju)

 Warto, czy nie warto zobaczyć?

Nasz pobyt w Świdnicy był bardzo krótki, w zasadzie zatrzymaliśmy się tam wyłącznie po to, żebym mogła zwiedzić Kościół Pokoju, który intrygował mnie już od jakiegoś czasu. Ale jeśli wierzyć słowom przewodników i albumów o Polsce, które posiadamy w domowej biblioteczce, będąc w Świdnicy warto zobaczyć także katedrę p.w. Św. Wacława i Św. Stanisława, posiadającą jedną z najwyższych wież w Europie i piątą pod względem wysokości w Polsce oraz Starówkę.

Jeżeli będziemy mieli okazję być ponownie w okolicach, to z pewnością poświęcimy więcej czasu na zapoznanie się z historią i zabytkami tego uroczego miasta.

Więcej o historycznym tle powstania Kościoła Pokoju w Świdnicy oraz innych tego typu obiektów, z których obecnie w Europie pozostały tylko dwa, można dowidzieć się ze strony internetowej. Obiekty te mają dziś ogromne znaczenie artystyczne i historyczne, dlatego warto zainwestować w ich utrzymanie.

Po przejściowych problemach z pozyskaniem środków na renowację i zabezpieczenie kościoła, obecnie możliwe są prace dzięki wsparciu finansowemu i zainteresowaniu ze strony Federalnego Ministerstwa Badań i Technologii w Bonn, Federalnej Fundacji Ochrony Środowiska w Osnabrück oraz Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej w Warszawie.

Liczymy że dalsze prace konserwatorskie i restauratorskie przyczynią się do poprawy stanu kościoła, a tym samym do promocji regionu świdnickiego dzięki temu unikatowemu zabytkowi.

Komentarz Maćka:
Jeśli ktoś z Was posiada ładne zdjęcia Kościoła Pokoju, chciałby je opublikować i pomóc nam w polepszeniu tego wpisu, to zapraszamy do kontaktu. Wstawimy tutaj Wasze zdjęcia z adnotacją o autorze.