Szczecińskie Podziemne Trasy Turystyczne

Będąc w Szczecinie niemalże od razu zwróciłem uwagę na projekt 'Szczecińskie Podziemne Trasy Turystyczne'.



Okazuje się, że pod Szczecinem już w końcu XIX wieku najprawdopodobniej istniała sieć podziemnych korytarzy, którą Niemcy wykorzystali do budowy schronu przeciwlotniczego dla ludności cywilnej.

Imponujący schron

Rozmiary schronu są imponujące - 2 500 m2 powierzchni całkowitej (1 900 m2 użytkowej), co czyni go największym cywilnym schronem w Polsce z okresu II wojny. Umieszczony jest na głębokości 5 pięter, a od wyjścia do dolnego poziomu mierzy 17 m wysokości. Ściany wykonano z żelbetonu o grubości 3 metrów, a wysokość korytarzy dochodzi do 2.8 m.

W latach 40 tych XX wieku pomieszczenia schronu były wykorzystywane przez mieszkańców Szczecina jako schronienie przed szabrownikami, którzy grasowali po mieście po zapadnięciu zmroku napadając i rabując ludność cywilną. Szczecin nazywany był w tym okresie Polskim Dzikim Zachodem. Aż do 1948 roku w podziemiach chowali się ostatni niemieccy naziści, z którymi walczono wysadzając wszystkie poznane wyjścia z podziemi.



W późniejszym czasie, po przejęciu miasta przez Polaków, schron został zaadaptowany na schron przeciwatomowy i aż do początku lat 90tych odbywały się w nim szkolenia Obrony Cywilnej.

Opowieści i legendy

Na temat podziemi powstało wiele opowieści i legend, które nie zostały nigdy oficjalnie potwierdzone. Według nich całe miasto jest poprzecinane siecią podziemnych korytarzy, w których mogło się zmieścić tysiące ludzi, fabryki, szpitale, jeździły w nich samochody, pociągi. Pojawiają się także opowieści o istnieniu podziemnej autostrady aż do Berlina. Większość jednak opowiadających nie potrafi wskazać dokładnego miejsca wejścia do podziemi, utrzymują oni, że zostały one zniszczone i zasypane.

W latach 90tych fascynaci z Centrum Wynajmu i Turystyki postanowili rozpocząć prace nad udostępnieniem tego obiektu dla zwiedzających i naprawdę imponujące rezultaty ich pracy można oglądać dzisiaj.

Zwiedzanie

Trasa turystyczna otwierana jest codziennie o godzinie 12 niezależnie od liczby zwiedzających. Dostępne są dwa programy zwiedzania: Trasa “II Wojna Światowa” i Trasa “Zimna Wojna”.

Gdy tam byłem, cała grupa przechodziła trasę o II wojnie światowej, a do drugiej zbierani byli chętni. Było na nią tylko kilku chętnych, więc musieliśmy dopłacić za możliwość zwiedzania do pełnej grupy (bodajże do 8 osób).

Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem, który z przenośnego zestawu głośników puszcza podkład dźwiękowy, a także opowieść lektora po wejściu do nowego pomieszczenia. Przewodnik dodatkowo dopowiada fakty nie wspomniane przez lektora.

Dostępne trasy

Trasa II Wojny Światowej przedstawia rekonstrukcję życia w schronie podczas nalotów i wzbogacona jest o efekty dźwiękowe w postaci odgłosów nalotu bombowego i alarmu przeciwlotniczego. Profesjonalne nagłośnienie naprawdę robi niesamowite wrażenie i po zgaszeniu świateł, przy odgłosach bombardowań i alarmu możemy zobaczyć co czuli ludzie zgromadzeni w schronie w czasie nalotu. Zwiedzanie trwa 1 godzinę.

Trasa Zimnej Wojny z kolei opowiada m.in. o procesie adaptacji na schron przeciwatomowy, wprowadza do tematyki zimnej wojny i organizacji Obrony Cywilnej. Zwiedzanie trwa również około 1 godziny.

Niestety na trasie nie można fotografować, możliwe jest to tylko w kilku miejscach, tuż przy wejściu, w korytarzu z manekinem i przy inscenizacjach, więc zdjęć za wiele nie mam z tego miejsca, ale mam nadzieję, że te które udało mi się zrobić w pewien sposób oddzadzą klimat tego miejsca.

Jakie plany na przyszłość?

W planach towarzystwa jest adaptowanie i udostępnianie kolejnych pomieszczeń dla zwiedzających i uczynienie tego miejsca centrum kulturalnym. Już teraz odbywają się tam koncerty, wystawy, projekcje filmowe.

Więcej można się dowiedzieć ze strony Szczecińskich Podziemnych Tras Turystycznych , z której zaczerpnąłem te informacje. Na stronie tej znajduje się też więcej zdjęć.

Ostatnio pojawił się nawet ciekawy film reklamowy pokazujący jak odbywa się zwiedzanie.